Sen Gidince sen gidiyorsun ya işine yetişmek için saçlarını, gözlerini, ellerini neyin varsa toplayıp gidiyorsun ya her seferinde bir şey unutuyorsun sıcak termometrede yükselen çizgi kimbilir nerelerde soğuyorsun senin gözbebeklerin var ya kadın kadın gülen insan insan bakan gözbebeklerin beni tutsa tutsa gözlerin tutar ayakta beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder ne gelirse onlardan gelir bana çalışma gücü yaşama direnci mutluluk gibi kazanılması zor mutluluk gibi yitirilmesi kolay bir açarsın ki mutluyum bir kaparsın ki herşey elimden gitmiş Rıfat Ilgaz Yaşıyoruz Ben ölmedim... Beni öldüremediler de; Yaşıyorum, yaşıyorum işte, At kıçında sinek gibi, Töööbe, töbe! Kapandı yüzümüze dergi kapakları, Bir varmış bir yokmuş olduk sağlığımızda. Şiir... O yosmanın boyuna. Gazete... Gelene gidene başyazı. Ara ki bulasın sayfalarda Şair Rıfaz Ilgaz’ı. Düştükse itibardan Ölmedik ya, yaşıyoruz işte, Yaşıyoruz dedik, yaşıyoruz be, Heeeey, fincancı katırları! Rıfat Ilgaz İçimizden Biri Eli değnek tutar tutmaz Çoban oldu; Sardılar sırtına bazlamayı Onaltı yıl güne verdi karnını, Onaltı yıl koyun güttü, kavalsız İnsanlardan ağayı tanır, Adını bilmez sorarsan, Hayvanlardan Karabaş'ı Günü yetti, bıyığı bitti, Okundu künyesi, Gitti, davulsuz zurnasız. Rıfat Ilgaz Utancımı Anlatamıyorum ölüm hiç özenilecek şey değil sevgilim, ölümün güzeli yok bir çirkin oluyor insan görme sevmeyi, düşünmeyi unutuyor ölecek misin; ya bir meydan da öl ya da dağ başında kavgan için böyle yatakta miskince ölme önce ellerden başlıyor ölmek hiç yarım kalmış bardak gördün mü kitap gördün mü az önce okunmuş görmedin değil mi, ben çok gördüm bu yüzden ölemiyorum kolay kolay hem ölmek de nereden aklıma geliyor insanlar uzayda dolaşırken bütün ilaçları içiyorum yarım kalmasın diye bütün kitapları okuyup bitiriyorum boyuna kuruyorum saatimi getirdiğin portakalları yiyorum sana beğendirmek zorundayım kendimi bilmiyorsun, direnmek zorundayım utanırım karşında ölmekten yaşıyorum böylesi daha iyi Rıfat Ilgaz Körüz Biz Ne varsa otu ot çiçeği çiçek yapan Tanyerinden söken umut ışığı Sizin olsun çekik gözlü kardeşlerim Aydınlıklar sizin olsun körüz biz. Bakmayın gözlerimizde yansıyan yıldızlara Göremeyiz ateşböceklerini biz körüz Çakıp sönen deniz fenerlerini uzak kıyılarda Bir bulut ne zamandır üstümüzde Yurt genişliğinde bir bulut kurşun ağırlığında Nilüferler sularımızda açar mevsimsiz Dolanır ayaklarımıza boğum boğum Yapraklarında iri leş sinekleri uçuşa hazır Göz göz oyulmuş gözlerimiz biz körüz Göz çukurlarımızda radarlar fırıl fırıl döner Körüz el yordamıyla yaşıyoruz bu yüzden Yeni körler peydahlarız uyur uyanır Ayak altında ezile dursun karınca sürüleri Ezenlerle bir olmuş yaşıyoruz ne güzel Çizme onlardan içindeki ayak bizden ne iyi Körüz biz kör uçuşlara açmışız toprağımızı Ha düştü ha düşecek çelik gagalardan Mantar mantar açılan tohumlar sıcakta Gözlerimizi bir pula satıp geçmişiz bir yana Ölmesini bilenlere yüz çevirmemiz bundan Körüz göz bebeklerimize mil çekilmiş mil Acımasız bir namlu şakağımızda soğuk Tetikte kendi parmağımız yabancının değil.